ครั้งแรกกับการขี่เอ็นดูโร่ (KLX250) จากน่านสู่หลวงพระบาง [ตอนที่2]

Blog นี้เป็นตอนที่ 2 แล้ว ใครยังไม่ได้อ่านตอนแรก กลับไปอ่าน ครั้งแรกกับการขี่เอ็นดูโร่ (KLX250) จากน่านสู่หลวงพระบาง [ตอนที่1] ก่อนนะคะ



ถึงหลวงพระบาง ราวๆ 3 โมงเย็น ยังไม่ทันได้อาบน้ำอาบท่า (เพราะรอรถเซอร์วิสขนกระเป๋าเสื้อผ้ามาให้) ก็ตั้งวงกันหน้าโรงแรมแล้ว



ตั้งวงหน้าโรงแรมทุกเย็น



เพื่อนคู่ใจทุกค่ำคืน เบียร์ลาวหาง่ายที่สุด และดูเหมือนคนลาวเองก็ไม่ค่อยจะดื่มอย่างอื่นเสียด้วย แต่สามารถหาซื้อโซจูเกาหลีได้ตามร้านขายเฝอ ...เป็นงง



ค่ำคืนแรก พวกเราไปเดินเที่ยวที่ตลาดมืด เป็นตลาดที่ขายของยามค่ำคืน เหมือนถนนคนเดินที่เชียงใหม่บ้านเรา



เช้าวันที่ 2 เหล่าสิงห์นักบิด ก็ถูกต้อนขึ้นรถทัวร์ เพื่อเที่ยวชมเมือง สถานที่แรกที่แวะ...พิพิธัณฑสถานแห่งหลวงพระบาง



ฟังไกด์อธิบายเรื่องราวความเป็นมาของหลวงพระบางและพิพิธภัณฑ์

พิพิธภัณฑ์หลวงพระบาง ได้ถูกเปลี่ยนแปลงมาจากพระราชวังหลวงพระบาง ภายในจัดแสดงประวัติศาสตร์ อันเก่าแก่ของเมืองหลวงพระบาง
พระราชวังแห่งนี้สร้างขึ้นเมื่อปี 1904 เพื่อเป็นที่ประทับของพระเจ้ามหาชีวิตศรีสว่างวงค์
ลักษณะ เป็นศิลปะแบบลาวผสมฝรั่งเศส มีแผนผังเป็นรูปกากบาท และ สร้างฐานซ้อนกันหลายชั้น



แหกตาสามัคคี....



ดูเหมือนแหล่งท่องเที่ยวในหลวงพระบางจะไม่ได้มีมากนัก แม้จะมีวัดเยอะ แต่ที่สำคัญๆ ก็มีเพียงไม่กี่วัด



ศิลปะการตกแต่งภายใน...สวยงามทีเดียว



แห่งที่ 2 ที่ได้มาเที่ยวคือ วัดเชียงทอง เป็นวัดที่เก่าแก่ที่สุด และปัจจุบันเป็นวัดหลวงที่ใช้ในการประกอบพิธีทางศาสนาที่สำคัญๆ ในวาระต่างๆ ของประเทศ



ราชรถพระโกศของเจ้ามหาชีวิตศรีสว่างวัฒนา ซึ่งเก็บไว้ในโรงเก็บราชรถ (โรงเมี้ยนโกศ) ภายในวัดเชียงทอง



ลักษณะการสร้างบ้านในสมัยโบราณ นำไม้ไผ่มาสานเป็นโครงแล้วเอาปูนโบกทับ ซึ่งเหมือนกับที่พบเห็นได้แถวๆ เชียงคาน



ตกบ่าย...แวะจิบน้ำชากันที่ Joma Cafe ที่เขาว่าเค้กอร่อยที่สุดในหลวงพระบาง หรือเป็นเพราะมันมีร้านแบบนี้อยู่ร้านเดียวกันแน่หว่าาาา



^______^



พระธาตุพูสี...ทางขึ้นอยู่ตรงข้ามกับพิพิธภัณฑ์ ต้องขึ้นไปตอนเย็น เพื่อไปดูวิวของเมืองและรอชมพระอาทิตย์ตก

ถ้าไม่ขึ้นไปตอนเย็นก็จะเหมือนข้าพเจ้า...ที่ต้องขึ้นไป 2 รอบ ขึ้นไปรอบแรกตอนเช้าพอลงมาก็สงสัย ทำไมไม่มีใครขึ้นไปเลยว้าาา ถึงบางอ้อ...เพราะไกด์บอกว่าจะพามาตอนเย็น จะได้ดูพระอาทิตย์ตกด้วยนั่นเอง



วิวเมือง...มองจากเขาพระธาติพูสี



ผู้คนคลาคล่ำ หลากเชื้อชาติ มารอคอยดูพระอาทิตย์ตก แต่เชื่อมั๊ยว่าที่เยอะที่สุด ก็คือพี่ไทยเรานี่เอง



ยามอาทิตย์อัสดง



เครื่องบินเตรียมร่อนลงยังสนามบินหลวงพระบาง



ในลาวก็มีคนขับแฮมเมอร์



สองคันนี้ไม่รู้มาจากไหน ประกาศขายอีกต่างหาก



ริม (แม่) น้ำคาน [ภาษาลาว น้ำ = แม่น้ำ ภาษาไทย]



สายน้ำหล่อเลี้ยงชีวิตและผู้คนริมน้ำ มาช้านาน



เด็กๆ เล่นน้ำอย่างสนุกสนาน



แสงสุดท้าย...



วันที่ 3 ของทริป พวกเราไปเที่ยวน้ำตก ( = ตาด) กวงสี อยู่ห่างจากหลวงพระบาง 25 km.



สวยมากๆ ^^



เป็นคนเดียวที่บ้าเดินขึ้นไปยังน้ำตกชั้นบน



เมื่อถึงบนสุดก็เห็นแค่เนี้ยยยย



สาวลาวสวยยยย....มาก



ไม่ต้องมีคำบรรยาย ^____^ ใครทำอะไรดูเอาเอง



ขี่กลับจากน้ำตก





หลักกิโลที่ 0 เห็นทีไรเป็นอดใจไม่ไหว ต้องหยุดเก็บภาพทุกที



ใส่บาตรเข้าเหนียวยามเช้า คนถ่ายรูปเยอะกว่าคนใส่บาตรเสียอีก



ใส่กันมือเป็นระวิง...แทบจกข้าวเหนียวไม่ทันพระเดินผ่าน



ตลาดเช้า...เป็นตลาดท่ี่ขายของยามเช้า (ชื่อก็บอกอยู่แล้วนิ)



ก้อนเขียวๆ คือสาหร่าย ส่วนข้างๆ กันก็พวงปู



ข้างโรงแรมมีจัดงานปีใหม่ ความบันเทิงยามค่ำคืน



น้ำเต้า ปู ปลา



คนมุงเพียบ



รำวง



แล้วก็...ตั้งวง



ไม้ท่อนโตๆ ไม่อยากคิดว่าอายุสักกี่ปี...แสนเสียดาย



ช้าง...พบเห็นได้ประปราย น่าจะเอาไว้ใช้ลากซุง



มิตรภาพที่พบได้ระหว่างทาง นักเดินทางกับผู้คนในท้องถิ่น



แม้ไม่รู้จักกัน...แต่น้ำใจที่หยิบยื่นให้แก่กัน ก็สามารถสร้างมิตรภาพและรอยยิ้มได้อย่างไม่ยากเย็น



ออกจากหลวงพระบาง 7 โมงเช้า ขี่กันเรื่อยสบายๆ แวะถ่ายภาพและก็หม่ำตลอดทาง ถึงด่านห้วยโก๋น 6 โมงเย็นพอดิบพอดี

จบทริปด้วยระยะทาง 400 กว่ากิโล ระยะทางไม่ใช่ประเด็นเสมอไป ระยะทางแค่นี้ก็ให้อะไรได้มากมายไม่แพ้ทริปยาวๆ ของตัวเองที่ผ่านมา

ขอบคุณรูปสวยๆ บางส่วนจากพี่แอนดี้ ช่างภาพประจำทริป และต้องขออภัยน้าบ๊วยที่ปาดหน้าแอบเอารูปของพี่แอนดีเมาลงก่อน เพราะมัวแต่คอยน้าคอยแล้วคอยเล่าเฝ้าแต่คอย รูปมันสวยจนอดใจไม่ไหวค่ะ ^^

ครั้งแรกกับการขี่เอ็นดูโร่ (KLX250) จากน่านสู่หลวงพระบาง [ตอนที่1]

ทริปนี้จอด F800GS ไว้บ้าน แล้วลองไปขี่รถเอ็นดูโร่ ตะลุยทางฝุ่นดูบ้าง

ได้ไปเช่ารถที่จังหวัดน่าน ไปกับทัวร์ชาวน่าน ที่มีการจัดไปหลวงพระบางเป็นประจำ

จากน่านไปหลวงพระบางนั้นสามารถไปได้หลายเส้นทาง แต่วันนี้เราเลือกเส้นทางที่สั้นที่สุด และเคยได้ขึ้นชื่อว่าโหดที่สุด เพราะทางยังไม่ได้ผ่านการทำ แต่คราวนี้ปรากฏว่าถนนสายนี้ได้ทำการปรับพื้นผิวไปเสียแล้ว จากที่คาดการณ์ว่าต้องเป็นหินลอย ร่องน้ำ กรวดก้อนใหญ่ๆ จึงกลายเป็นเพียงทางลูกรังหน้าเรียบ เรียกว่ากินฝุ่นกันตลอดทริป กับระยะทาง 180 กิโลมุ่งหน้าสู่หลวงพระบาง
คราวหน้าว่าจะเอา F800GS มาเส้นทางนี้อีกครั้งค่ะ



ครั้งแรกกับการขี่เอ็นดูโร่ KLX250 จากน่านไปหลวงพระบาง มีคนบอกว่าให้มาลองขี่เอ็นดูโร่ดูบ้าง การลองรถหลากหลายรูปแบบ ไม่ยึดติดก็เป็นการพัฒนาตัวเองในอีกรูปแบบหนึ่ง ไม่รอช้าตอบตกลงกับคำชวน ที่จำไม่ได้แน่ๆ ว่าใครชวนกันแน่ แต่คนที่ปลุกความรู้สึกอยากอีกครั้งได้แก่น้าบ๊วย ขอขอบคุณที่ยอมสละรถให้ลองของก่อนจะตัดสินใจว่ากล้าขี่หรือไม่

หากจะถามว่าเคยขี่รถใหญ่ๆ แล้วจะกลัวอะไรกับรถเล็ก ขอบอกเลยว่ากลัวกว่า เพราะการขี่รถเอ็นดูโร่ทางดินเป็นที่รู้กันอยู่แล้วไม่ตาย แต่ถ้าพลาดก็มักจะเจ็บหนึบๆ แบบหนักๆ ได้ไม่ยาก



เสียงตามสายจากน้าบ๊วยผู้ใจดีและแสนจะหล่อเหลาแว่วมาไถ่ถามว่าจะไปเมืองน่านเช่นไร
พร้อมๆ กับหยิบยื่นไมตรีว่าล้อยังว่าจะเกาะไปไหวไหม เอ้ยยย...รถตู้ยังมีีที่ว่าง นั่งไปด้วยก็ได้

ล้อหมุนเกือบ 11 โมงจากหน้าสวนสยาม บวกกับการลากหางไปด้วย
ทำให้ไม่สามารถทำความเร็วได้มากนัก (แต่ก็แอบชำเลืองเห็นว่ามีแตะ 150km/hr อยู่บ้างเหมือนกัน) กว่าจะถึงเมืองน่านก็ปาเข้าไป 1 ทุ่มตรง

ขอบคุณน้าบ๊วยมากๆ จากใจค่ะ ^^



หลังจากได้พบปะกับผู้ร่วมทาง ก็มารวมตัวกันที่ปั๊มพี่ชูเพื่อทำการเช็ครถ ครั้งแรกที่ได้เห็นรถ KLX250 กับความสูงของรถ แม้จะได้เคยไปลองขี่รถประเภทนี้อยู่บ้างแล้ว ก็เสียวๆ อยู่ในใจไม่น้อย แต่ถ้าเทียบกับ F800GS ที่ใช้ประจำแล้ว ก็ได้เปรียบเรื่องน้ำหนักที่เบากว่ามากนี่หละ



รุ่งขึ้นเราเดินทางออกจากตัวเมืองน่าน ไปยังด่านห้วยโก๋น เพื่อออกสู่ลาว ตั้งแต่ตี 5 ครึ่ง มีอยู่ 4 คันที่เอาเปรียบด้วยการนำขึ้นรถลากไป (คือก๊วนข้าน้อยเอง ^^)
เก็บภาพสวยๆ เหล่านี้ได้ ก่อนจะถึงด่านห้วยโก๋นเล็กน้อย



ทะเลหมอกยามเช้า



อรุณรุ่งและอากาศที่แสนสดชื่น ทำให้ความเหนื่อยล้าผ่อนคลายละลายหายไป เตรียมใจให้พร้อมกับความสนุกสนานและยากลำบากต่อหนทางข้างหน้า



นำรถตู้และรถลากมาจอดไว้ที่สถานีตำรวจ จัดการแพ็คสัมภาระ



ทัวร์ไปหลวงพระบางนี้มีจัดเป็นประจำ โดยคณะชาวน่าน ผู้ใดสนใจติดต่อคุณบีได้นะคะ มีรถให้เช่า และมีการจัดการให้ทุกอย่างตลอดเส้นทาง เรียกว่าไปแต่ตัวก็ยังได้



เห็นแวบแรกนึกว่า F800GS หันไปดูอีกที... ^^



พียงไม่นานก็ข้ามมาด่านฝั่งลาว ทริปนี้มีผู้ร่วมทาง 19 คัน มี GS 3 คัน, Triumph classic 1, KSR 1, Suzuki DR750(?),
Dtracker 125 1, ที่เหลือเป็นรถเอ็นดูโร่ 250-400cc หลายหลายยี่ห้อ มีครบ



การจะเข้าไปขี่รถเที่ยวในลาวได้ ตามกฏหมายต้องมีตำรวจนำเป็นธรรมเนียมตอนผ่านแดนค่ะ กว่าตำรวจนำจะมา เราก็ได้แต่รอแล้วรอเล่าเฝ้าแต่รอ
แต่พอผ่านเข้าไปได้ซักพัก ตำรวจก็หายไป (แอบลงที่หมู่บ้านข้างหน้า) เราก็ขี่ต่อไปเองไม่เห็นมีมาตรวจอะไรอีกค่ะ แล้วก็ต้องมีไกด์ลาวไปด้วย



มีพี่เลี้ยงตลอดทริป ^^



BMW ก็ไปได้ จะว่าสบายๆ เลยก็ว่าได้



น้าบ๊วยยยยย กรี้ดๆๆๆ เท่ห์ที่สุด



รอจนเบื่อ



ไม่ใช่แค่เบื่อธรรมดา...หลับเลย



เท่ห์กันทุกคน



ภาษาลาว การอ่านและเขียน คล้ายบ้านเรามากเสียจนไม่ยากที่จะอ่าน แม้จะได้มาเยียนเป็นครั้งแรกก็ตาม

เกร็ดเล็กน้อย ภาษาลาว ไม่มีพยัญชนะบางตัวเหมือนไทย เช่น ช ช้าง ร เรือ รวมไปถึงไม่มีคำควบกล้ำ ไม่มีตัวการันต์ ฯลฯ
ดังนั้น หากออกเสียงชื่อเมืองที่ถูก คือ ไซยะบุลี (Xainyabuli); หลวงพะบาง (Loung pabang) **หล ไม่ใช่คำควบกล้ำ เป็นเสียงอักษรนำ**
และ บางพยัญชนะ ก็มีคำสร้อยที่ต่างกันเช่น ก กา , ย ยุง ,ฟ ไฟ , ว วัว ฯลฯ

เครดิต: Backpacker



รอกันจนกระจัดกระจาย รวมกลุ่มกันอย่างที่เห็น



^____^



พอตำรวจมา แล้วบอกให้ไปได้ ก็เป็นอย่างที่เห็น ฟิ้ววววววว



น้ำมันในลาวตกลิตรละ 40 บาทค่ะ โดยทั่วไปคนลาวจะรับเงินไทยค่ะ และก็มักจะเป็นเราที่เสียเปรียบ
เช่น จะข้ามสะพานไม้ที่มีการเก็บตังค์ ถ้าแปลงจากเงินลาวเป็นไทยก็อาจจะ 16 บาท แต่เค้าจะไม่รับเหรียญ เค้าจะเอาแต่แบ็งค์ 20 อย่างเดียวเลย



จากหน้าด่านห้วยโก๋น (น่าน) 40 กิโล ก็มาถึงเมืองหงสา ซึ่งมีเส้นทางแยกไปหลวงพระบางได้ถึง 3 เส้นทาง



เฮียหมง ขี่คันนี้ขึ้นมาจากหาดใหญ่ เพื่อไปหลวงพระบางด้วยกัน ขี่จากบ้านมากว่า 1800 กิโล เพื่อมาขี่ 400 กิโล
ขากลับไม่มันในอารมณ์ เฮียจึงแยกไปซัมเหนือแต่เพียงลำพังผู้เดียว
เสียงเล่าจะเฮียหมงว่าปีนี้ขี่คันนี้ไปกว่า 40000 หมื่นกิโลแล้ว ...สุดยอดมากค่ะ



กลุ่มรถใหญ่แยกจากหงสาไปอีกเส้นทางที่ไกลกว่า แต่คิดว่าถนนน่าจะดีกว่า ผิดคาด...ได้ยินว่าลำบากกว่าทางที่เราไปเสียอีก
จึงมาถึงที่หลวงพระบางช้ากว่าและด้วยสภาพเละมากเลยทีเดียว...



เส้นทางที่บรรดารถเอ็นดูโร่ไปเป็นเป็นเส้นทางที่สั้นที่สุด
จากเสียงล่ำลือว่าหนทางยากลำบางนั้นดูจะหายไปเสียแล้ว กลายเป็นทางที่ถูกเกรดหน้าถนนไปจนหมดแล้ว หินลอย ร่องน้ำไม่มีให้เห็น กลายเป็นเพียงทางลูกรังดินอัด
มีถนนบางช่วงที่ชื้นๆ เป็นเหมือนดินหนังหมูให้ไถลเสียวไส้เล่น

บทสรุป ของการเดินทางจาก "เมืองน่านไปยังเมืองหลวงพระบาง" นั้น สามารถวิ่งได้ทั้งหมด 3 เส้นทาง ดังนี้

เส้นทางแรกใกล้ที่สุด คืออกจากด่านห้วยโก๋น ไปเมืองหงสา 40 กม. แล้วมุ่งหน้าไปบ้านจอมเพชร (ฝั่งตรงข้ามเมืองหลวงพระบาง) 125 กม.
- เป็นเส้นที่ขี่สนุกมาก เหมาะสำหรับรถวิบาก แต่ปีหน้าจะเริ่มมีการก่อสร้างถนนเส้นนี้ใหม่ คาดว่าน่าจะยากมากขึ้น

เส้นทางที่สอง คือ ออกจากด่านห้วยโก๋น ไปยังเมืองหงสา 40 กม.แล้วแยกไปทางเมืองไชยะบุรี 90 กม.ขึ้นเหนือไปที่ท่าเดื่อ เพื่อข้ามแพขนานยนต์ 35 กม. จากท่าเดื่อวิ่งไปถึงแยกเชียงเงิน 40 กม. แล้วเลี้ยวซ้ายอีก 25 กม. ก็ถึงเมืองหลวงพระบาง
- ทางกำลังก่อสร้าง อาจต้องหยุดเป็ยบางช่วงเพื่อรอเครื่องจักรทำงาน ส่วนมากจะเป็นถนนลูกรังบดอัด ฝุ่นเยอะมากๆครับ

เส้นทางสุดท้าย วิ่งง่ายที่สุดแต่ก็ไกลที่สุด ออกจากด่านห้วยโก๋นแล้วแยกซ้ายมุ่งหน้าปากแบ่งเพื่อข้ามแพขนานยนต์ 50 กม. จากปากแบ่งก็มุ่งหน้าไปเมืองอุดมไช 140 กม. ก่อนเข้าเมืองอุดมไชจะเจอสามแยก ให้แยกขวามุ่งหน้าหลวงพระบาง
- จากสามแยกที่เมืองอุดมไชจนถึงสามแยกปากโมง 80 กม. ทางเริ่มเสียเป็นทางแห่ง..โดยเฉพาะหัวโค้งมักจะเป็นดินล้วนๆเลย เลี้ยวขวาที่สามแยกปากโมงมุ่งหน้าเมืองหลวงพระบาง ระยะทาง 100 กม. ทางดี ถนนเนียนใช้ได้เลย

ข้อมูล: คุณบี



บ้านปากห้อยยาว ...ไม่ใช่สิ บ้านปากห้วยยาง ต่างหาก



สภาพความเป็นอยู่ของชาวบ้านยังดิบมาก มีไฟฟ้าเข้าถึงก็จริง แต่ก็ไม่ได้ใช้กันทุกบ้าน



แวะพักระหว่างรอขบวน



ธรรมชาติที่สวยงามระหว่างทาง



กินฝุ่นหัวแดงตลอดการเดินทาง



ระหว่างเส้นทางจะต้องมีการผ่านลำธารทั้งหมด 7 แห่ง หลังจากจบทริป มานั่งคิดๆ ดู ว่าถ้าล้มในน้ำคงแย่เลย เพราะติด Tail bag ใส่กล้องไว้น่ะจิ

ทริปนี้้เป็นทริปไม่ยาว แต่รูปเยอะมาก สวยๆ อยากให้ชม ติดตามต่อตอน 2 ค่ะ

มีคลิปให้ดูเพลินๆ ด้วยค่ะ ต่อไปนี้จะมีคลิปทุกทริปค่ะ ^^





อีกคลิป จากอีกหนึ่งมุมมองของเพื่อนร่วมทริปค่ะ